Skutki ubocznefeatured

To zaskakujące, że skutki uboczne nie muszą być negatywne jak skojarzyło mi się w pierwszej chwili, a wręcz są jak widać pozytywem. Dobrze tak widzieć
Pozdrawiam

Masz rację w tym, że "profesjonalizm" niesie ze sobą nieprzewidywalne skutki. I to w moim przekonaniu, nie te najlepsze. Pokusa profesjonalizmu zawsze towarzyszy nam na początku drogi i muszę przyznać, że i mnie to marzenie było bliskie. O ile jednak na początku jest to zrozumiałe, bo dowodzi poważnego traktowania swojej pracy, to z czasem wielką sztuką staje się odparcie tej pokusy.

Piękna wypowiedź, pozdrawiam gorąco.

ważne słowa. skutki uboczne, ile to może nauczyć. Ile można dać drugiemu człowiekowi a ile można od niego dobra wsiąść.

wysłuchałam co miałaś do powiedzenia….szacun wielki.
Mądra z ciebie kobieta.
Pozdrawiam.

Popłakałam się trzy razy.
Mam 21 lat, pochłonęłam Pani bloga w jeden wieczór i dziękuję.
Uczy Pani wspaniałego podejścia do życia.

Bardzo Pani dziękuję za mądrą, rozważną, z serca płynącą wypowiedź.

W sferze uczuć nie potrafię tak trafnie, obrazowo i naturalnie ubrać w słowa tego, co czuję.
Dlatego tak chętnie do Zorkowni zaglądam, bo Pani umie wypowiedzieć, złożyć w słowa moje myśli nienazwane.
Jest Pani lekarstwem na moją ułomność językową w tym obszarze a skutkiem ubocznym zażywania Zorkowni jest możliwość prze-czy-ta-nia, nazwania emocji, z którymi się zmagam.
Doceniam i podziwiam Pani zaangażowanie i poświęcenie w wolontariacie i życzę wielu wartościowych "kropek" i zbiegów okoliczności, które połączone złożą się na kolejne sukcesy!
Pozdrawiam,
Monika

Wzruszyłam się, kolejny raz…piękna prezentacja.

Dziękuję

Jedyna prezentacja na BFG, która chwyciła mnie za serce i mocno wzruszyła. Cieszę się, że miałam przyjemność wysłuchać ją na żywo. Gratuluję i dziękuję! 🙂 Pozdrawiam, Natalia

skutki uboczne i połącz kropki od soboty na stałe w mojej głowie. to serce i emocje były niesamowite. a-mo-ne-ty-zac-ja. dziękuję.

ja 'na żywo' też miałam łzy w oczach. idea wolontariatu jest mi bliska (tam też byłam na wolontariacie, ale to wiadomo- nie ta sama ranga) i myślę, że to byłomocne uderzenie tego pierwszego dnia ^^
zrozmiałam, ile rok działań dał skutków ubocznych, z których kompletnie nie zdawałam sobie sprawy, bo stały sobie gdzieś obok…
no i chyba polubię określenie 'amator'… bo okazuje się, że to ma sens, większy niż przejście na profesjonalizm.
pozdrawiam z wciąż wietrznego Gdańska^^

fajna i mądra z Ciebie babka 🙂 Tak trzymaj! Kibicuję z całego serca.

Hej Agnieszka,

Miałem szansę już powiedzieć Ci osobiście coś wyprawiła ze mną tym swoim wystąpieniem. Bardzo się cieszę, że dane mi było Cię poznać.

Wróciłem do domu i od razu pokazałem Żonie Twoje wystąpienie. I znowu mokro w oczach. To co robisz i jak to robisz, to esencja tego kim być powinniśmy ("człowieczeństwo" – to straszne słowo, ale o to chodzi). Podziwiam, chociaż wiem, że o to nie zabiegasz.

Do miłego 🙂

Nie znam Cię osobiście Niezwykła Ago, ale lubię, lubię, lubię. Podziwiam. Tak zwyczajnie.
To po prostu SKUTEK UBOCZNY czytania Twojego bloga!
Życzę Ci dużo szczęścia i uśmiechu w życiu.

Uwielbiam i w pismie i w wypowiedzi:-)♡

Słuchałam, słuchałam i nie chciałam, żeby juz był koniec, a jednak… ale dobrze, że jest blog do którego można wracać i dalej słuchać (czytac). Podziwiam i dziękuję. Kamila

Bardzo dobrze i pieknie piszesz i mowisz 🙂
Czapki z glow, niezywkla z Ciebie i bardzo ciepla osoba :))
Usciski

Cudowna prezentacja, masz wspaniałą historię opowiadasz ją pięknymi słowami. Za to uwielbiam twojego bloga.

A ja myślę, że skutkiem ubocznym Twojego wystąpienia będzie teraz to, że Ci "ambitni", którzy dotychczas nie byli związani z wolontariatem, Ci którzy chcieli "coś" osiągnąć, więc skupiali się na biznesie, zobaczą , że można dojść do czegoś (Twój przykład konsultacja ustawy)poprzez wolontariat. Będą robić coś dla innych i przy okazji się realizować, będą mogli się spełniać "w tej dziedzinie" 🙂

skromność, naturalność, wielkość – to ty, Agnieszko

Nie napiszę nic mądrego, co umiałabym ubrać w słowa, tak jak Ty…
Pięknie piszesz…
Pięknie mówisz..
Piękno jest w Tobie Zorko
Jeszcze nie tak dawno temu, pisałam pracę na studia, właśnie o hospicjum, o śmierci… Odwiedziłam wtedy Hospicjum w Gadńsku… Piękne,jako "obiekt" choć tamto wydarzenie wywarło na mnie ogromny wpływ… piękne miejsce które kojarzyło mi się z umieralnią… ja tylko liznęłam temat… dzięki Tobie widzę Hospicjum Twoimi oczami i za to Ci dziękuję, to nie ma nic wspólnego z moją ankietą, z cyframi, z pytaniami, jakże niedojrzałymi w tamtym czasie, dziś napisałabym zupełnie inaczej…
Dziś patrzę przez pryzmat Twoich historii…
Dziękuję
Zresztą dziś jestem już inną osobą, która zetknęła się ze śmiercią…śmiercią dziecka.
Dla mnie blogowanie również jest formą terapii… wyrzucania z siebie emocji… jednak tak by ich nie utracić, tylko je "ocalić od zapomnienia"
Pozdrawiam Cię serdecznie

to było piękne Pani Agnieszko Pani prelekcja, też jestem wolontariuszką, ale pomagam tym mniejszym obok nas, zwierzętom, to też ważne